Het fort van 's-Gravenwezel

Voor deze opdracht moesten we een lokaal monument bezoeken. In 's-Gravenwezel of ook wel de Parel der Voorkempen genoemd, vind je het fort van 's-Gravenwezel. Dit fort maakte deel uit van de Stelling van Antwerpen. Na de Frans-Duitse oorlog van 1870 werd besloten om 3 bruggenhoofdforten te bouwen en vervolgens het bouwen van een buitenlinie. De bouw van het fort van 's-Gravenwezel werd in 1912 voltooid.

Toen ik het fort van dichtbij zag vond ik het er verwaarloosd uitzien. 

De bewapening van het fort bestond uit 2 koepels met twee 15cm kanonnen, 2 koepels voor een 12cm houwitser, 4 koepels voor een 7,5cm kanon en 2 waarnemingsklokken. Ook had het fort een grachtverdediging van zestien 5,7cm snelvuurkanonnen.

Twee jaar na de bouw van het fort kwam het fort in actie met onderhoudsvuur op de Duitsers. Door de uitschakeling van het fort van Walem en het fort van Sint-Katelijne-Waver was de Stelling van Antwerpen gevallen. In de Tweede Wereldoorlog heeft het fort geen actie gevoerd.

Het fort heeft een trapeziumvormige opbouw omringd door een gracht. Het fort moest bestand zijn tegen 21cm kaliber, maar het is gebouwd uit ongewapend beton. Dit kwam doordat ze door foutieve testen dachten dat gewapend beton niet beter was dan ongewapend beton. Het fort met ongewapend beton kon echter snel vernield worden door het geschut van de Duitsers. Na de belegering in 1905 werd de betonsamenstelling aangepast.

Standbeeld: Antoon Van Dyck

Voor deze opdracht ben ik naar Antwerpen gegaan om het standbeeld van Antoon Van Dyck te bezichtigen. Het standbeeld is gebeeldhouwd door Leonard De Cuyper. Hij heeft dit in 1856 aan zijn geboortestad Antwerpen geschonken. Antoon Van Dyck werd geboren in Antwerpen, hij was een Vlaamse barokschilder. Hij heeft tijdens zijn leven een groot aantal meesterwerken geschilderd. Zijn schilderijen hangen in verschillende musea en kerken. 

Je kan op de foto zien dat het standbeeld eigentijdse kledij draagt. Antoon Van Dyck is gebeeldhouwd met een korte schoudermantel en hij draagt een hoed met grote veer. Hij steunt met zijn linkerhand op een ovale versierde lijst met daartegen een bundel papieren met geciteerde tekst. 

Het standbeeld is volledig in wit marmer gemaakt. Ik heb gemerkt dat hij aan zijn linkerhand enkele vingers mist, maar dit is dan ook het enige. Het standbeeld is in zeer goede staat, zeker als je weet dat het verschillende keren verplaatst is geweest. 

Rampage

Rampage, het grootste drum&bass en dubstep feest in België, nooit gedacht dat ik daar ooit zou belanden!

Het was gewoon super, iets dat ik wel heb moeten meemaken in mijn leven. Samen met Nymphe hebben we ons volledig laten gaan. Ik was nog nooit naar zo'n dubstep feestje gegaan, dus ik wist niet goed wat ik ervan moest verwachten. Ik was in mijn hoofd voorbereidt op de zweterigste mensjes en te harde muziek, maar dit veel goed mee. Ik heb totaal geen last gehad van bezwete mensen (of het kon mij toen echt niets meer schelen). Dit lag zowiezo aan de locatie, de loto arena is groot en je kan je even terugtrekken boven aan de stoeltjes wanneer het te warm wordt.  

Alleen Dubba Jonny was DOODSAAI. Dat was best wel jammer ook omdat hij op het einde van onze avond speelde.

Vaarttheater: monologen

Op 14 januari begonnen de monologen van de jeugd in het vaarttheater. Ik ben al meerdere keren naar een toneelstuk in het vaarttheater gaan kijken en het was elke keer al goed tot super goed. Ik vind dat als je dit kleine amateur theater vergelijkt met andere grotere theaters, dat het niveau vrij hoog ligt. Natuurlijk doet het soort zaaltje veel met je beoordeling over het stuk. Het is een kleine, gezellige zaal met rode zeteltjes en een typisch rood toneeldoek.

Waar ik zeer blij mee was, was dat er telkens een droevig monoloog afgewisseld werd met een grappig monoloog. De droevige stukken waren minder goed dan de grappige. Na ongeveer de derde monoloog had ik ineens door dat sommige monologen door de jongeren zelf waren geschreven.
Ik was die dag naar het vaarttheater gegaan voor mijn vriendin in actie te zien. Ze was de laatste maar zeker niet de slechtste.

Enya in actie op het podium!

Een goed toneelstuk kan iets met je doen wat een film niet kan. Je bent meer in contact met de personnages en je gaat sneller op in het stuk. Als ze mij vragen om mee te gaan naar een toneelstuk, ga ik altijd graag mee!

Als je zelf ook geïnteresseerd bent in de optredens van het vaarttheater, kan je een kijkje nemen op deze site. --> http://www.vaarttheater.be/

Sint-Pietersberg in Maastricht

Samen met een goede vriendin, Jessica, zijn we helemaal naar Maastricht gereden om daar het fort Sint-Pieter te bezichtigen. Onze eerste reden om naar de Sint-Pietersberg te gaan was het hondenlosloopgebied, vanwege Jessica haar hyperactieve hond.

Het fort is gebouwd in 1701-1702, in opdracht van de militaire gouverneur van Maastricht, Daniël Wolf. Nadat de Fransen in 1673 de Sint-Pietersberg hadden veroverd, hebben ze het fort in een vijfhoek gebouwd voor een betere verdediging langs de zuidelijke muren. Later in 1794 is het fort nogmaals aangevallen door de Fransen.

Nadat het fort gemoderniseerd was verloor het zijn verdedigingsfunctie. Vroeger bevond zich aan de voorkant van het fort een café, restaurant en een feestlocatie, maar deze waren gesloopt toen wij aankwamen. Ze waren toen bezig aan de restauratie van het fort. Dit was ook de reden dat we niet in het fort zelf zijn geweest. 

Je kan het fort samen met een gids gaan bezoeken, zodat je meer te weten kan komen over de tijd van de belegeringen. Het fort heeft ook nog enkele schietgaten in de gracht, ondergrondse gangen en oude kanonnen. Het is een imposant fort, dat zeker bewaard moet blijven. 

Fort Sint-Pieter, de binnenkant

Het was een zonnige leuke dag en we gaan het zeker nog eens opnieuw doen en misschien dan wel een kijkje nemen binnen in het fort. 

Toetanchamon zijn graf en zijn schatten

Op 27 oktober ben ik naar het Koninklijke museum voor kunst en geschiedenis gegaan. Daar ben ik meer te weten gekomen over de schatten van Toetanchamon. Het was een prachtige, unieke tentoonstelling, die me zeker is bijgebleven!

Wanneer ik in de eerste zaal kwam was ik nog niet onder de indruk.
De koptelefoon als persoonlijke gids vertelde ons meer over de tijd van de farao's.

In de tweede zaal kregen we een filmpje over de geschiedenis van de archeologie in Egypte te zien.
Je werd als het ware meegezogen in het levensverhaal van Howard Carter en herbeleeft het moment waarop Carter de schatten van Toetanchamon voor het eerst aanschouwde.

Je ziet de onaangeroerde graftombe van Toetanchamon en zijn voorkamer, die tijdens de voorstelling lichter en duidelijker werd.
Dan ontdek je al zijn fascinerende schatten.

Je voelt je als een Indiana Jones die voor het eerst de kamers van de farao ontdekt.

Mijn oma was naar de echte tentoonstelling in Egypte gegaan en toch vond ze de tentoonstelling van Brussel veel mooier. (Ik moet er dan wel bij vermelden dat ik een gekke oma heb.) Dus het is zeker de moeite waard om deze eens te gaan bezoeken!